De geschiedenis van de stropdas

Het ligt er aan hoe je de term “stropdas” definieert maar er zal een hele rij aan voorgangers zijn. Als men de stropas als toepassing ziet als shawl of halsdoek dan stamt het af uit de tijd van het spinnen en weven. Want ook toen al hadden den mensen langere doeken die men ter versiering of voor de warmte om de hals bond.

Voor de moderne stropdas hoeven we niet ver de geschiedenis in te gaan. Het is wel interessant dat de het woord “stropdas” van de vroegere gebruinde halsdoeken van het Kroatische regiment te herleiden is. Praktisch heeft het weinig overeenkomst omdat het militaire halsdoek niet veel overeenkomsten heeft met de hedendaagse stropdas.

Die eigenlijke voorouders van de stropdas stammen van het einde van de negentiende eeuw. Het halsdoek werd steeds strakker en langer. Tot slot werd de Four-in-hand knoop de laatste stap tot de hedendaagse stropdas. Met de karakteristieke smalle silhouet. Kijk hoe deze knoop gaat.

Aan het einde van de negentiende eeuw waren er verschillende mannelijke halsdoeken. Toch haalde de stropdas het tot de hedendaagse standaard aan het begin van de twintigste eeuw. Alleen de vlinderstrik en de plastron hebben hun plaats in de mode wereld weten te behouden.

Vanaf het jaar 1924 was het gebruikelijk om de stropdas te snijden in een rechte hoek in plaats van parallel. Deze techniek wordt tegenwoordig nog gebruikt. De Amerikaan Jesse Langsdorf kwam op het idee en heeft er patent op aangevraagd onder de naam Resilio. Sinds dien is er niet meer veel verandert. Het enige verschil zit in kwaliteit, stof en het aandeel van de handarbeid.

Nadat de stropdas in de zestiger en zeventiger jaren werd afgestoten, deze werd gezien als symbool voor de ascendant klasse van de samenleving, werd deze in de jaren tachtig weer geaccepteerd. Wie vandaag de dag geen stropdas wil dragen heeft hiervoor geen ideologisch standpunt. Anders om hoeft de stropdas liefhebber zicht ook niet te verantwoorden voor het dragen van een das. Niet omdat het aan het begin van de eenentwintigste eeuw zo tolerant is maar omdat de stropdas haar polaire werking heeft verloren.

De verlossing van het verplicht dragen van de stropdas die in vele arbeidsmarkten ingetreden is heeft hoe dan ook niet het einde betekend voor het accessoire. In tegendeel, de verkopers van stropdas zeggen dat er nog niet zoveel vraag naar is geweest sinds de vijftiger jaren.