Zoeken in blog
Blog categorieën
- Modeblog (129)
- Aanwijzingen (0) click
- Onderhoud (3) click
- Modebord (40) click
- Markies (6)
- Mode Glossarium (28) click
Geschiedenis van het kledingbedrijf deel 3
Het pak en de smoking hebben een ding gemeen. Ze mogen eigenlijk nooit het daglicht zien. Als typische avondkledij zijn ze beiden zeer feestelijk maar voor overdag gehouden recepties zijn ze not done.
Dat levert voor een bewuste wereldburger een probleem op.
Want kleding is geschikt voor een staatsontvangst in de ochtend, of zelfs voor een bruiloft? Als het echt te officieel wordt is soms een pak niet goed genoeg.
Zoals te zien is op recepties komen zwarte pakken op bruiloften nog veel voor, samen met het Longjackett wat ook in de mode komt heeft de klassieke dress code maar een optie: de ketting, of zelfs cutaway en cutaway coat genoemd.
Als het pak van de dag vertegenwoordigt hij het hoogtepunt van de ceremonie.
Helaas deelt hij het lot van de geklede jas. Er zijn minder en minder gelegenheden om het te dragen. In Engeland en Amerika is de Cut nog steeds de trouwkleding bij uitstek voor de gasten.
Tijdens de traditionele Britse Ascot paardenraces is het kledingvoorschrift voor de onvermijdelijke Jacquet cutaway.
Het kan hier nog steeds gedragen worden in het grijs met de klassieke cilinder.
Dit kledingvoorschrift is, sinds Beau Brummel begin van de 19e Eeuw deed alsof, niet noemenswaardig veranderd.
De klassieke Plastron die hier gedragen werd kreeg na een tijd de naam "Ascot". Vandaag de dag is een stropdas gebruikelijk.
Het Jacquet is een soort rok-jasje.
Het is overigens niet afgesneden aan de voorkant in de taille, maar loopt schuin naar achteren.
In tegenstelling tot de Frack kan het worden dichtgeknoopt.
Of je dat ook zou moeten doen is maar de vraag.
Wat kleur betreft is klassiek zwart of antracietgrijs de beste keus.
Lichtgrijs is ook mogelijk alleen is dat uitsluitend voorbehouden aan de bruidegom.
Hij is ook de enige hier een Plastron mag dragen. De gasten dragen juist een zilveren das.
De bijpassende broek is niet van dezelfde kleur maar grijs met subtiele strepen.
Gecombineerd wordt het vest met een grijze “buff", wat een traditionele gele crème kleur heeft.
Het heeft niet zijn eigen kraag en is als een klassiek vest gesneden..
Wie deze zeer traditionele outfit een beetje op wil kalefateren die kan ook kiezen voor een vest in zachte pastelkleuren.
Het bijpassende shirt is weer wit, of wat lijkt op een geel vest wat er ongelooflijk elegant uitziet, ecru.
Het heeft nooit een vleugelkraag, maar wel eentje met een klassieke omslag.
De manchet is dubbel op en wordt gedragen met manchetknopen.
De elegante look wordt nog gedistingeerder door een kleine, schone, opgevouwen wit pochet.
Wat op het pak helaas niet meer te zien is, is juist een must voor de Cutaway: een kleine bloem op de revers. Meestal is dit een witte anjer.
Heeft u gekozen voor een andere kleur vest, moet het dezelfde kleur pochet hebben.
Een nauwe verwant van de cutaway, de Stresemann. Hij is niet zo formeel. Het is vernoemd naar de voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken Gustav Stresemann.
Sinds die tijd werd voor het protocol voor parlementaire sessies de Cutaway voorgeschreven, maar voor het politieke werk was dit te frivool dus ging hij op zoek naar een compromis dat spaarde hem de eeuwige verandering.
Dit compromis was een rechte snit zwarte jas, die eenvoudig werd vervangen door de Cutjack.
Omdat het langer was dan een jasje, ze zag er feestelijk genoeg uit om ze te combineren met een kostbaar vest en een gestreepte broek, die daarom ook wel Stresemann broek werd genoemd.
De Stresemann was vroeger in Duitsland voor staats-ondersteunende zaken in de Federale Republiek een officieel pak wat hem ook de bijnaam "Bonner pak" opleverde.
Omdat hij in protocolaire zaken niet veel meer te zien was werkte hij aan non existensie.
Wil je wat beleven - waarom pak je dan niet gewoon een Cutaway?